Wat ik later worden wilde, dat wist ik vroeger nooit zo goed. Toen ik een jaar of zes was wilde ik juffrouw worden, of kapster. Na de middelbare school was het nog steeds niet duidelijk wat ik in de toekomst wilde doen. Uiteindelijk wist ik door de opleiding communicatiewetenschappen dat ik ‘iets’ met teksten wilde doen. Maar wat dan? Het nakijken van teksten als beroep? Dat kende ik niet. Als ik eerder had geweten dat tekstcorrector een beroep was, had ik dat misschien al veel eerder gedaan!
Ik kwam als communicatiemedewerker terecht bij een klein bedrijf en een van mijn taken daar was het nakijken van teksten die anderen geschreven hadden; het controleren van bijvoorbeeld blogs voordat deze gepubliceerd werden of brochureteksten voordat de brochures afgedrukt werden.
Ik ergerde me altijd al aan (spel)fouten in (vooral belangrijke of zakelijke) teksten. Als je, met name zakelijk of als je een boek hebt geschreven, professioneel over wilt komen, dan moeten spelfouten echt vermeden worden. Een boek publiceren dat vol staat met spelfouten, of een zakelijke website hebben met spelfouten, dat wordt lang niet door iedereen geaccepteerd. En wie zit er te wachten op negatieve reviews die niet over het verhaal of over het bedrijf gaan, maar alleen over de (spel)fouten in de teksten? Niemand toch?
Ik merkte dat ik het nakijken van teksten écht leuk vond om te doen. Ervoor zorgen dat een tekst foutloos is zodat deze professioneel overkomt, dat was wat ik leuk vond om te doen. En niet alleen om geld mee te verdienen: ik ben ervan overtuigd dat een foutloze tekst meer klanten aantrekt dan een tekst waar (spel)fouten in staan. (Hier ben ik niet alleen van overtuigd, dit is na onderzoek ook bewezen.) Ik zag in dat het nakijken van teksten mijn passie was en ik besloot om hier vol voor te gaan!
Hoe ben ik tekstcorrector geworden?
Ik heb altijd al het talent gehad om (spel)fouten in teksten te spotten. Nederlands was echter niet mijn beste vak op de middelbare school. Dat kwam vooral omdat ik aspecten als Nederlandse literatuur niet interessant vond. Mijn spelling en grammatica was daarentegen prima, maar dat was niet het enige waar het eindcijfer om draaide.
Tijdens de opleiding communicatiewetenschappen kwam spelling ook niet aan bod. Wel was het belangrijk dat er geen (spel)fouten in je teksten stonden. Gelukkig heb ik daar nooit commentaar op gehad, dus ik ga ervan uit dat mijn spelling toen goed was.
Op internet kwam ik een cursus Teksten corrigeren tegen – om te leren hoe je teksten (voornamelijk manuscripten) nakijkt met behulp van echte correctietekens op papier, of in Word of PDF. Na het volgen van de basiscursus en de mastercursus kon ik mezelf tekstcorrector noemen! (Oké, je hebt er eigenlijk geen diploma’s voor nodig, maar een certificaat om aan te tonen dat je de cursus hebt voltooid is wel fijn om te hebben.)
Na een inschrijving bij de Kamer van Koophandel, wat niet zoveel voorstelt, had ik een eigen bedrijf. Dat was het begin. Dankzij mijn ervaringen als communicatiemedewerker en andere functies had ik al veel ervaring opgedaan in het schrijven van teksten voor op een website zoals blogs, het beheren van een zakelijk socialmedia-account en het beheren en onderhouden van een website. Dit waren enkele ervaringen die ik goed kon gebruiken toen ik voor mezelf begon als tekstcorrector. Twee jaar geleden begon ik mijn eigen bedrijf. Ik heb nog nooit spijt gehad van de keuze om voor mezelf aan de slag te gaan als tekstcorrector!
Meer weten over het werk van een tekstcorrector? Je leest het in andere blogs:
